Rozdział 5

Obudziłam się następnego ranka i od razu poszłam się wykompać. Po wyjściu z łazienki zauważyłam bardzo dziwną rzecz : Łóżka dziewczyn były zaścilone, a ich samych nigdzie nie było. Ubrałam się

szybko w bluzę Tomka i zamierzałam iść na śniadanie. Nałożyłam słuchawki Bartka, które zamierzałam mu oddać. Po otworzeniu drzwi, stanełam jak wryta. Na korytarzu stał Tomek, we własnej osobie. W ręku trzymał 6 róż.

- Co ty tutaj robisz ? - zapyałam zdziwiona.

Spojrzał na mnie zdziwiony moją reakcją.

- Jak to kochanie? Przecież mamy dziś swoją rocznicę - odpowiedział.

- Skarbie, przepraszam. Źle się dzisiaj czuję.

- No dobrze - uśmiechnął się do mnie promiennie i pocałował delikatnie. - Kocham Ciebie!

- Muszę iść na śniadanie. Idziesz ze mną ? - spytałam go, ciekawa jego reakcji.

- Dobrze kochanie. Choćmy. - mówiąc to wziął mnie za rękę. - Mam dla Ciebie niespodziankę, ale o później.

- Tomek dobrze wiesz, że nie lubię niespodzianek. Powiec teraz. Proszę.

- Niestety nie mogę.

- Okey. Rozumiem - powiedziałam smutno.

Pocałował mnie delikatnie w usta. I ruszyliśmy w stronę jadalnii.

**************************************************

Gdy weszliszliśmy do stołówki, nagle wszyscy umilkli. Z zazdrością spoglądałam na dziewczyny, wbijające spojrzenia w mojego chlopaka. Oczywiście, był on przystojnym brunetem o niebieskich oczach. Chłopak ideał, jednak z niewiadomych przyczyn nie potrafiłam tego docenić. Pierwsza podeszła do nas Angelika.
- Siemka Paula! To twój brat ? - zapytała słodko.
- Paulina to moja dziewczyna - odpowiedział Tomek.
Dziewczyna spojrzała zdziwiona na nas.
- O to szczęści życze - uśmiechneła się słodko. - Dobra ja idę, bo Kubuś się napewno już stęsknił.
- Okey. To pa - zwróciłam się do niej.
Wziełam Tomka za rękę i poprowadziłam go do naszego stolika.

________________________________________________________________________

Przepraszam, że taki krótki, ale nie mam weny. Obicuję, że następny będzie o wiele dłuższy :D
Piosenka na dziś : http://www.youtube.com/watch?v=V-g6jIf9QEE